MOSKIEWSKI STRÓŻUJĄCY
Krótki przegląd
Moskiewski stróżujący to imponująca rasa o potężnej sylwetce i niezwykłej lojalności. Wyhodowany w Rosji jako pies obronny i stróżujący, łączy w sobie siłę i wytrzymałość z opanowanym charakterem. Jego gęsta, dwuwarstwowa sierść w białych, brązowych i czarnych odcieniach chroni go w trudnych warunkach pogodowych, a czujne spojrzenie zdradza gotowość do obrony. Mimo swojej niezależności, moskiewski stróżujący jest przyjazny wobec rodziny i świetnie nadaje się jako pies stróżujący na dużych posesjach. Wymaga konsekwentnego wychowania i przestrzeni, by w pełni wykorzystać swoje cechy.
Spis treści
Kraj pochodzenia
Pies wywodzi się z Rosji.
CHARAKTERYSTYKA RASY
Waga
Pies 36 – 47 kg, suka 32 – 41 kg
Wzrost
64-74 cm.
Rodzaj sierści
Prosta, długa, gruba, z obfitym podszerstkiem.
Długość życia
10 – 12 lat.
Zdrowie
Rasa zdrowa i wytrzymała, ale ze zwiększoną predyspozycją do rozwoju dysplazji stawu biodrowego.
Charakter
Odważny, lojalny, czujny, energiczny, a także inteligentny.
Potrzeba ruchu
Aktywny i energiczny pies z dużą potrzebą ruchu.
Klasyfikacja FCI
nie jest uznawany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
Cena
2000 – 4000 zł.
Historia i pochodzenie
Moskiewski pies stróżujący to rasa psów wyhodowana w Rosji w latach 50. XX wieku, w czasach Związku Radzieckiego. Jej celem było stworzenie lojalnego, inteligentnego, silnego i pewnego siebie psa użytkowego, idealnego do służby w wojsku. Prace hodowlane prowadzone przez rosyjskich kynologów i genetyków obejmowały krzyżowanie owczarków kaukaskich z rasami sprowadzonymi do Rosji jako łupy wojenne. Choć początkowe próby, takie jak hodowla mastifa moskiewskiego i moskiewskiego nowofundlanda, nie spełniły oczekiwań, ostateczny sukces przyniosła krzyżówka owczarka kaukaskiego z bernardynem i rosyjskim łaciatym gończym.
Efektem prac był duży, muskularny pies o wysokiej inteligencji, oddaniu i wytrzymałości, zdolny do pracy w trudnych warunkach klimatycznych. W 1985 roku rasa ta została oficjalnie uznana przez Rosyjską Federację Kynologiczną (RKF) i przypisana do grupy 2: pinczerów i sznaucerów, molosów oraz szwajcarskich psów pasterskich. Moskiewski pies stróżujący nie został jednak zatwierdzony przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
Wygląd i budowa
Współcześni przedstawiciele moskiewskiego stróżującego przypominają swoim wyglądem bernardyna, co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę wspólne geny ze szwajcarskim psem pasterskim. Jednak rasa ta różni się od swojego szwajcarskiego kuzyna w kilku aspektach. Moskiewski stróżujący, mimo imponujących rozmiarów, wyróżnia się większą mobilnością i zwinnością. Ma dłuższy tułów oraz głowę w porównaniu do bernardyna, a jego ogon jest prosty, a nie zakrzywiony. Ponadto, ta rosyjska rasa nie posiada charakterystycznych dla bernardyna obwisłych policzków i powiek.
Ciało moskiewskiego stróżującego jest proporcjonalne, prostokątne, mocne i atletyczne, z dobrze rozwiniętą masą mięśniową i solidnym szkieletem. Szyja jest mocna, lekko wygięta, z widocznym gardłem. Kłąb wyraźnie zaznacza się i jest nieco wyższy od zadu. Grzbiet jest wydłużony, szeroki i płynnie przechodzi w lędźwie, a zad opada w stronę nasady ogona. Kończyny są proste i dobrze umięśnione.
Sierść moskiewskiego stróżującego jest długa, gęsta, z obfitym podszerstkiem, co czyni go odpornym na trudne warunki atmosferyczne. Najczęściej występuje w kombinacjach kolorów białego, rudego i brązowego. Preferowane są białe kończyny i końcówka ogona, ciemne uszy oraz czarna obwódka wokół oczu. Na szyi tworzy się ozdobna grzywa, a na łapach widoczne są pióra. Dopuszczalna jest delikatnie falista sierść w okolicach zadu i bioder. Istnieją dwie odmiany tej rasy: długowłosa i krótkowłosa.
Temperament i zachowanie
Moskiewski stróżujący to pies o wyrazistym temperamencie, który łączy energię, aktywność i wytrwałość z cechami idealnego stróża. Jego zrównoważone usposobienie, połączone z dużą pewnością siebie, czyni go niezawodnym i oddanym w pracy. Jak przystało na psa pracującego, moskiewski stróżujący wykazuje silne skupienie na swoim opiekunie, jest lojalny i posłuszny, ale jednocześnie powściągliwy i ostrożny w stosunku do obcych.
W środowisku rodzinnym moskiewski stróżujący zmienia się w spokojnego, oddanego i opiekuńczego towarzysza. Jest bardzo lojalny i gotowy bronić swoich bliskich w każdej sytuacji. Przyzwyczajony od szczenięcia do dzieci, tworzy z nimi silną więź, jednak jego interakcje z najmłodszymi zawsze powinny być nadzorowane ze względu na jego duże rozmiary i siłę.
Warto dodać, że ta rasa jest nie tylko obrońcą, ale także psem, który buduje głęboką relację z człowiekiem. Moskiewski stróżujący potrzebuje zarówno fizycznej aktywności, jak i emocjonalnej więzi z rodziną, aby być szczęśliwym i spełnionym towarzyszem.
Szkolenie i aktywność
Ze względu na swoją inteligencję i bystrość moskiewski stróżujący szybko się uczy, ale jego niezależny i czasem uparty charakter wymaga od opiekuna konsekwencji, cierpliwości i stanowczości podczas szkolenia. Najlepiej rozpocząć naukę w wieku szczenięcym, aby wykształcić w nim pożądane cechy i nawyki. Jeśli opiekun napotka trudności w wychowaniu, pomoc doświadczonego trenera znającego specyfikę tej rasy może okazać się nieoceniona.
Moskiewski stróżujący to rasa, która ceni sobie wyzwania – zarówno fizyczne, jak i umysłowe – dlatego regularne spacery, zabawy i treningi są dla niego nieodzowne, bez względu na pogodę.
Zdrowie i długość życia
Moskiewski stróżujący to rasa ciesząca się solidnym zdrowiem i dużą wytrzymałością, jednak jak większość dużych psów, ma predyspozycje do rozwoju dysplazji stawów biodrowych. Dlatego warto unikać aktywności, które narażają stawy na duże obciążenia, takich jak sporty wymagające skakania, gwałtownych zmian kierunku ruchu czy biegania na bardzo długie dystanse. W przypadku szczeniąt szczególną uwagę należy zwrócić na zbilansowaną dietę i tempo wzrostu, ponieważ zbyt szybki rozwój może prowadzić do problemów z układem kostno-stawowym w późniejszym życiu.
Moskiewski stróżujący może być również podatny na alergie pokarmowe oraz nadwagę, co wymaga odpowiednio dobranej diety i regularnej kontroli masy ciała. Opiekun powinien unikać przekarmiania psa i zapewniać mu odpowiednią ilość ruchu, dostosowaną do jego wieku i kondycji.
Średnia długość życia moskiewskiego stróżującego wynosi od 9 do 12 lat, co jest typowe dla psów dużych ras. Aby pies cieszył się pełnią zdrowia przez całe życie, istotne jest dbanie o jego codzienny komfort, odpowiednią aktywność i dietę, a także regularne wizyty u weterynarza. Przy właściwej opiece moskiewski stróżujący może być nie tylko silnym, ale także długowiecznym towarzyszem.
Pielęgnacja i opieka
Pielęgnacja moskiewskiego stróżującego wymaga regularnej uwagi, zwłaszcza ze względu na jego bujną sierść z gęstym podszerstkiem. W okresach linienia, przypadających na wiosnę i jesień, warto zwiększyć częstotliwość czesania do kilku razy w tygodniu, aby zapobiegać kołtunieniu i usuwaniu martwego włosa. Poza tym, w normalnym trybie, wystarczy szczotkowanie dwa razy w tygodniu. Do kąpieli, które powinny odbywać się co 4-6 miesięcy, najlepiej używać delikatnych szamponów przeznaczonych do długiej sierści. Na co dzień wystarczy przecierać zabrudzone futro wilgotną szmatką.
Dbałość o higienę obejmuje również regularne sprawdzanie stanu uszu, oczu i jamy ustnej psa. Jeśli pazury psa nie ścierają się naturalnie podczas spacerów, należy je przycinać, aby uniknąć dyskomfortu lub urazów.
Dieta i żywienie
Moskiewski stróżujący, ze względu na swoje duże rozmiary i aktywność, wymaga dobrze zbilansowanej diety dostosowanej do jego potrzeb. Kluczowe jest zapewnienie pokarmu bogatego w wysokiej jakości białko, które wspiera rozwój i regenerację mięśni, a także zdrowe tłuszcze dostarczające energii. Karma powinna być wzbogacona o składniki wspierające stawy, takie jak glukozamina i chondroityna, co jest szczególnie ważne ze względu na predyspozycje tej rasy do dysplazji stawów biodrowych.
Ze względu na skłonności do alergii pokarmowych, warto wybierać karmę o prostym i naturalnym składzie, unikając sztucznych dodatków i zbóż. W przypadku szczeniąt należy szczególnie uważać na tempo wzrostu – dieta powinna być dostosowana do wieku i fazy rozwoju psa, aby uniknąć problemów z układem kostno-stawowym.
Dorosłe psy najlepiej karmić 2-3 razy dziennie, aby nie obciążać żołądka i minimalizować ryzyko skrętu żołądka, które może dotyczyć dużych ras. Ważne jest również zapewnienie stałego dostępu do świeżej wody.
Koszty utrzymania
Utrzymanie moskiewskiego stróżującego może być kosztowne, ze względu na jego duże rozmiary, potrzeby żywieniowe, pielęgnacyjne oraz wymaganą regularną opiekę weterynaryjną.
Dodatkowe wydatki to akcesoria, takie jak smycz, obroża, legowisko czy szczotki do pielęgnacji, ewentualnie także profesjonalne szkolenie.
Moskiewski stróżujący wymaga także odpowiedniego miejsca do życia – najlepiej przestronnego podwórka.
Kupno czy adopcja
Decyzja o kupnie lub adopcji moskiewskiego stróżującego powinna być dobrze przemyślana, biorąc pod uwagę potrzeby i możliwości przyszłego właściciela. Kupno psa tej rasy z zarejestrowanej hodowli, np. w rosyjskiej federacji kynologicznej (RKF), daje pewność co do jego pochodzenia, zdrowia i zgodności z rasowym standardem.
Z kolei adopcja dorosłego psa tej rasy, choć rzadziej spotykana, jest doskonałą okazją, by zapewnić dom czworonogowi w potrzebie. Przed adopcją warto upewnić się, że pies ma odpowiedni charakter i jest przystosowany do nowych warunków, ponieważ moskiewskie stróżujące są dużymi, wymagającymi psami.
Własna hodowla
Prowadzenie własnej hodowli moskiewskich stróżujących to wyzwanie wymagające wiedzy, zaangażowania i pasji. Ze względu na specyfikę rasy, przyszły hodowca musi dobrze znać jej cechy, potrzeby oraz wymagania dotyczące zdrowia i pielęgnacji. Hodowla tej rasy powinna być zgodna z wytycznymi organizacji kynologicznych, takich jak Rosyjska Federacja Kynologiczna (RKF), ponieważ moskiewski stróżujący nie jest uznawany przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
Kluczowe w prowadzeniu hodowli jest dbanie o zdrowie psów hodowlanych. Przed dopuszczeniem do rozrodu należy wykonać badania w kierunku dysplazji stawów biodrowych i łokciowych oraz sprawdzić predyspozycje genetyczne. Psy muszą być również odpowiednio socjalizowane i szkolone, aby przekazywać potomkom nie tylko doskonałe cechy fizyczne, ale także zrównoważony temperament.
Ważnym aspektem hodowli jest zapewnienie odpowiednich warunków bytowych dla psów, które potrzebują przestrzeni, aktywności fizycznej i troskliwej opieki. Prowadzenie hodowli to także odpowiedzialność za znalezienie odpowiednich domów dla szczeniąt i edukacja przyszłych właścicieli na temat specyfiki tej rasy.
Czy wiedziałeś?
Podsumowanie
Okiem behawiorysty
Moskiewski pies stróżujący to rasa o złożonym charakterze, która łączy w sobie siłę, pewność siebie i lojalność wobec rodziny. Jego naturalna czujność i instynkt obronny sprawiają, że jest doskonałym stróżem, ale również wymagają konsekwentnego wychowania, aby pies mógł dobrze funkcjonować w różnych sytuacjach społecznych.
Moskwianin, jak często się go nazywa, jest z natury powściągliwy i ostrożny wobec obcych, co czyni go niezawodnym strażnikiem. Jednak nieodpowiednie podejście, brak socjalizacji lub zaniedbanie w szkoleniu mogą prowadzić do nadmiernej nieufności lub reakcji obronnych w niewłaściwych momentach.
Rasa ta jest bardzo inteligentna i szybko się uczy, ale jej niezależny charakter może czasem powodować upór. Moskiewski stróżujący potrzebuje również odpowiedniego poziomu aktywności fizycznej i wyzwań intelektualnych, aby zapobiegać nudzie, która może prowadzić do destrukcyjnych zachowań.
Okiem lekarza weterynarii
Moskiewski pies stróżujący to rasa generalnie zdrowa i wytrzymała, ale jak większość dużych psów, narażona na pewne problemy zdrowotne. Jednym z głównych wyzwań jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, dlatego regularne badania ortopedyczne oraz kontrola masy ciała są kluczowe, by zapobiegać lub wcześnie wykrywać te schorzenia.
Rasa ta może mieć także skłonności do otyłości, dlatego istotna jest odpowiednia dieta i regularna aktywność fizyczna. Moskiewskie psy stróżujące bywają podatne na alergie pokarmowe i skórne, co wymaga starannego doboru karmy i pielęgnacji skóry oraz sierści. Dzięki gęstej sierści z podszerstkiem psy te dobrze znoszą zimno, ale w cieplejszych miesiącach mogą być narażone na przegrzanie, co wymaga odpowiedniego nawodnienia i ochrony przed słońcem.
